مهندسی ابر از چند جهت کلیدی با رشته سنتی فناوری اطلاعات متفاوت است:

• تمرکز و دامنه:
  نقش‌های سنتی فناوری اطلاعات: این نقش‌ها اغلب شامل مدیریت زیرساخت‌های داخلی، نگهداری سرورها، شبکه‌ها و پایگاه‌های داده در یک سازمان می‌شوند.
  مهندسی ابر: مهندسان ابر بر طراحی، استقرار و بهینه سازی راه حل های مبتنی بر ابر تمرکز می کنند. آنها با ارائه دهندگان خدمات ابری (مانند AWS، Azure یا Google Cloud) برای ایجاد سیستم های مقیاس پذیر، قابل اعتماد و مقرون به صرفه کار می کنند.
• مدیریت زیرساخت:
  نقش های سنتی فناوری اطلاعات: متخصصان فناوری اطلاعات سخت افزار فیزیکی، مراکز داده و شبکه های محلی را مدیریت می کنند.
  مهندسی ابر: مهندسان ابر با منابع مجازی، کانتینرها و معماری های بدون سرور کار می کنند. آنها از خدمات ابری برای مقیاس پذیری و انعطاف پذیری استفاده می کنند.
• مهارت ها و ابزارها:
  نقش های سنتی فناوری اطلاعات: مهارت ها شامل دانش سیستم عامل، سخت افزار و پروتکل های شبکه است. ابزارها ممکن است شامل Active Directory، VMware و فایروال های محلی باشند.
  مهندسی ابر: مهارت‌ها شامل پلتفرم‌های ابری (مانند AWS، Azure، GCP)، ابزارهای زیرساخت به‌عنوان کد (IaC) (مانند Terraform، CloudFormation) و ارکستراسیون کانتینر (مانند Kubernetes) است.
• مقیاس پذیری و کشش:
  نقش های سنتی فناوری اطلاعات: افزایش مقیاس نیاز به تهیه و راه اندازی سخت افزار فیزیکی دارد.
  مهندسی ابر: منابع ابری را می توان به صورت پویا بر اساس تقاضا مقیاس بندی کرد. پوسته پوسته شدن خودکار و الاستیسیته از ویژگی های ذاتی هستند.
• مدیریت هزینه:
  نقش های سنتی فناوری اطلاعات: هزینه های سرمایه (CapEx) برای خرید سخت افزار.
  مهندسی ابر: هزینه های عملیاتی (OpEx) بر اساس استفاده. مهندسان ابر با انتخاب خدمات مناسب و نظارت بر استفاده، هزینه ها را بهینه می کنند.
• امنیت و انطباق:
  نقش‌های سنتی فناوری اطلاعات: بر تامین امنیت دارایی‌های فیزیکی و شبکه‌های محلی تمرکز کنید.
  مهندسی ابر: امنیت شامل مدیریت هویت، رمزگذاری و انطباق با استانداردهای ارائه دهنده ابر است.
• ادغام DevOps:
  نقش‌های سنتی فناوری اطلاعات: ممکن است ارتباط نزدیکی با فرآیندهای توسعه نداشته باشند.
  مهندسی ابر: مهندسان ابر با تیم‌های DevOps همکاری می‌کنند و از خطوط لوله CI/CD و GitOps برای استقرار مداوم استفاده می‌کنند.

به طور خلاصه، مهندسی ابر بر چابکی، اتوماسیون و شیوه‌های بومی ابری تأکید دارد، در حالی که نقش‌های سنتی فناوری اطلاعات اغلب با سیستم‌های قدیمی و زیرساخت‌های فیزیکی سروکار دارند. هر دو برای موفقیت یک سازمان ضروری هستند، اما مهندسی ابر با روند تحول دیجیتال مدرن هماهنگ است.